Ranking Proza

zielono mi

Zapraszam do oddawania głosów i uzasadniania wyboru. :)

guma do zucia

Zdecydowanie Biała Bluzka/Stworzonko/Ćma jak kto woli. Smile

Za jej wiecznie zielony koloryt i niesamowitą dosłowność.

berenika

PaT_yK

Niestety jeno tylko Szpetnych było dane mi przeczytać. Ale! Obiecuję, poprawię się. Wink

Faun

Jeszcze nie miałem możliwości przeczytać większości książek, dopiero czytam pierwszą pt. "Rozmowy w Tańcu" i jest po prostu rewelacyjna.

Justynka20

'Rozmowy w tańcu'

napisałam kiedyś recenzję tej książki, więc najlepiej będzie jak ją tu wstawię.

Agnieszka Osiecka – artystka nieprzeciętna, mająca na koncie ogromną ilość napisanych wierszy i tekstów piosenek. Swoją oryginalność przejawiała nie tylko w sztuce. Jaka bowiem inna artystka wpadła by na pomysł napisania książki, która w całości będzie wywiadem z nią i jak by tego było mało robi to bez ingerencji jakiegokolwiek dziennikarza?
„Rozmowy w tańcu” dołączyły do mojej biblioteczki z dwóch powodów. Pierwszym (tym obecnie ważniejszym) jest fakt, że moja praca maturalna dotyczny właśnie Osieckiej, drugi to zwyczajna, ludzka fascynajca artystką.
Książka podzielona jest na rodziały, a właściwie wieczory, każdy z nich jest opisany pod względem pogodowym (np. „pochmurno, możliwe opady”). Wiemy, że to wywiad, ale od pierwszych stron wiadomo, że nie zywczajny i tradycyjny. Nie wiemy z kim rozmawia bohaterka, ponieważ nie zostaje nam ta osoba przedstawiona. Z czasem możemy stworzyć sobie jakiś jej obraz: wiemy na pewno, że jest kobietą, ponieważ każde z jej pytań/zdań zaczyna się od słowa ONA. Nie pozostaje zupełnie anonimowa.
Agnieszka Osiecka swoje obszerne odpowiedzi ubarwia ciekawymi historiami z tłem politycznym, obyczajomym, społecznym. Mówi o swoim dzieciństwie, o nauce, o studiach dziennikarkich w Warszawie i reżyserskich w Łodzi. Opowiada o wyjazdach, znajomościach, przyjaźniach. I wszystko to w charakterystyczny dla Agnieszki sposób. Osiecka swoimi słowami potrafi nas przenieść w świat zadumy, potrafi rozbawić do łez, zainspirować i zwyczajnie zainteresować. I choć w jej wypowiedziać czasem wyczuwa się nutkę sarkazmu i niechęci do udzielania wywiadów to książkę czyta się z zapartym tchem.
„Rozmowy w tańcu” polecam nie tylko miłośnikom twórczości poetki, ale wszystkim, którzy chcą się dowiedzieć czegoś o Polsce, w której Osiecka żyła. Pikanterii dodaję fakt, że podaczas pisania wywiadu Agnieszka na wymienionym tarasie, czy w wspominamym Powsinie była zupełnia sama.